کد مطلب:43522 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:20

گنجینه پرسمان » خانواده و زندگي

پدر و مادرم در بين فرزندان تبعيض قائل مي شوند, مرا راهنمايي كنيد.

همهء پدران و مادران فرزندان خويش را دوست دارند و آنان را پارهء تن خود مي دانند و روز و شب براي سعادت و خوشبختي فرزندان تلاش مي كنند, از منظر پدران و مادران خوشبختي و پيشرفت فرزندان شيرين ترين ارمغان زندگي است . پدر و مادر از آغاز ولادت فرزند, در پي نگهداري , پرورش و تعليم و تربيت اومدام قدم بر مي دارند و رنج ها را به جان و دل مي خرند و خود را وقف او مي كنند, تا اين كه فرزندي صالح و شايسته به جامعهء بشري عرضه كنند. حال براي نيل به اين هدف بايد به مسائل و ظرافت هاي تربيتي آگاهي داشته باشند كه درغير اين صورت چه بسا نتيجه معكوس مي شود. بنابراين , اولين قدم براي موفقيت در تعليم و تربيت فرزندان اين است كه پدر و مادر به مسائل تربيتي آگاهي لازم را داشته باشند, مثلاً بدانند كه تبعيض , محبّت بي جا, تشويق وتوبيخ بي مورد چه پيامدهايي دارد و بايد از آن پرهيز نمود. اين نكته اي است كه بايد آنان توجه داشته باشند. ليكن در برابر آن نكته , نكتهء ديگري است كه بياد فرزندان به آن توجّه داشته باشند و آن اين است كه چه بسا اتفاق مي افتد.پدر و مادر با اعتقاد به اين كه حركت هاي تربيتي آنان از قبيل تنبيه , تشويق , محبت و... نسبت به فرزندانشان عادلانه است , نه تبعيض آميز, رفتاري را بروز مي دهند, ولي فرزندان آن را با عينك خاصّي كه دارند, رفتاري تبعيض آميزمي پندارند, عقيدهء پدر و مادر رفتاري است عادلانه ولي احساس فرزند, از آن تبعيض آميز است . در اين صورت بايدفرزندان در قضاوت خويش تجديد نظر كننند, با عينك خوشبين در رفتار پدر و مادر بيانديشند. بنابراين احساس تبعيض هم ممكن است از ضعف تربيتي پدر و مادر باشد و هم ممكن است از برداشت نادرت فرزند باشد. حال اگرفرزند در قضاوت خويش تجديد نظر نمود و دقّت بيشتري به خرج داد و به اين نتيجه رسيد كه ضعف از قضاوت خويش است , نه از پدر و مادر, در اين صورت از نگراني بيرون مي آيد و مشكل زدوده مي شود. و از رنج تبعيض و كم مهري پدر و مادر رهايي مي يابد. حال اگر در تجديد نظر باز هم به نتيجهء اول رسيد.

در اين صورت در پي پاسخ به اين پرسش باشد كه آيا پدر و مادر توجّه به اين تبعيض دارند, يا نه ؟ اگر توجه ندارند, پس ناراحتي وجهي ندارد, مي توان به جاي احساس ناراحتي به پدر و مادر كمك كرد و او را متوجّه كردارش نمود. حال اگر توجه دارند, از خود سؤال كند كه مگر پدر و مادر سعادت فرزندانشان را نمي خواهند؟ پاسخ اين سؤال مثبت است . قطعاً پدر و مادر خوبي بچه هايشان را مي خواهند, ضعف در اين است كه آنان آگاهي لازم رادر امر تربيتي ندارند, در اين صورت فرزند بايد به پدر و مادر كمك كند, به جاي ابراز ناراحتي خود را با موقعيّت هماهنگ كند و از ضعف هاي پدر و مادر در گذرد و يا با لطايف خاصي به آنان بفهماند كه راه درست در امر تربيت فرزندان چنين است و گاهي هم برخي از كم لطفي هاي پدر و مادر جنبهء واكنشي و تنبيه فرزندان دارد تا فرزندان رفتارشان را تغيير دهند, اين هم خوب است مورد بررسي قرار گيرد.

ما از شما خواهر گرامي مي خواهيم , اين مراحل را به آرامي طي كنيد و در صورت تمايل در نامهء بعدي نتايجش را براي ما بنويسيد.